Op de website De Scriptor raadt Maryse lezers aan eerst De vergelding te lezen en direct daarna Mijn kleine waanzin, dat er chronologisch bijna naadloos op aansluit. ‘Je gaat zodoende op een natuurlijke manier mee met de tijd.’ Rhoon is een noodlottig dorp, schrijft Maryse. ‘Wie De vergeldingheeft gelezen, weet van de collaboratie, de verzetsdaden en het vuurpeloton. Waar Jan Brokken dit oorlogsverhaal als een historicus moest benaderen, kon hij in het autobiografische Mijn kleine waanzin zijn eigen herinneringen aanspreken. Maar net als in De vergelding gaat Jan Brokken erg minutieus te werk. Als een lichtgevende pointillist leidt hij je een kerk, een school, tal van huizen en geesten binnen. Deze memoires zijn meer dan een tekening van een dorp en een tijdperk. Zij vertellen van de krachtmeting van een adolescent met zijn omgeving, de kleine engrotere wereld waarin hij wil wortelen. Ergens moet er een moment zijn geweest waarop hij besefte dat je het noodlot niet kunt ontlopen, wel de sociale controle en de betweterigheid. Toen moet de reizende schrijver geboren zijn.’ In Mijn kleine waanzin ziet Maryse het ballingen-thema ontstaan, dat Jan Brokken nader uitwerkte in de figuren Youri Egorov (In het huis van de dichter) en Rudy Truffino (Jungle Rudy) en dat ten grondslag ligt aan Baltische zielen. Maryse geeft Mijn kleine waanzin vijf sterren, net als De Vergelding.
